Dyplom obroniony, egzaminy końcowe już za mną, dwuletni kurs instruktorski ukończony!
Na zdjęciach moja praca praktyczna - karkołomne połączenie w jeden duży obiekt* tkaniny z fakturą, paneli wiklinowych i koronki frywolitkowej. Pomysł na ów tryptyk przyszedł mi do głowy rok temu i wydawał mi się wtedy idealnym rozwiązaniem. Jednak im bardziej zaawansowane były prace, tym bardziej obawiałam się efektu końcowego. Ale odwrotu nie było - nie przewidziałam innej możliwości zaprezentowania wszystkich elementów, jak po zamontowaniu we wspólnych ramach**. A prace montażowe trwały do późnych godzin nocnych... Tu chcę podziękować Koleżankom i Kolegom, którzy w tych działaniach pomagali i wspierali dobrym słowem! Na ich cześć okrzyk należy wznieść: hip-hip hurra, niech żyją absolwenci ULRA!
Na szczęście, całość została przyjęta przez opiekunów merytorycznych i komisję egzaminacyjną. Praca teoretyczna (diagnoza środowiska lokalnego i projekt społeczno-kulturalny) także została obroniona.
* Wymiary całkowite złożonego obiektu to 160cm długości i 120cm wysokości.
**Ramy te wykonali pan Edwin z synem - stolarze z Nagórzan!
Pastelaż to malowanie wzorów - na powierzchni niewypalonej, ale podsuszonej gliny - angobą, czyli farbą uzyskaną z barwionej gliny rozrobionej z wodą do konsystencji śmietany. Farbę tę nakłada się pędzlem lub dziubkiem gumowej gruszki (do której wnętrza farbę się zasysa) i pozostawia przedmiot do całkowitego wyschnięcia, zanim zostanie on wypalony. Po wypale angoba pozostaje matowa, ale jeśli chce się uzyskać inny efekt pracę można poszkliwić i ponownie wypalić.
Sgraffito z kolei polega na pokryciu angobą całej powierzchni zdobionego przedmiotu i wydrapaniu wzoru w wyschniętej angobie. W tym przypadku, jak w każdym, gdy używa się angoby, nakłada się ją na podsuszoną glinę: powierzchnia ma być "skórzasta", czyli ani zbyt wilgotna, ani zbyt sucha. Po wyschnięciu warstwy koloru wzór wydrapuje się (usuwając w tym miejscu farbę) przy pomocy cienkiego narzędzia - to może być wykałaczka lub metalowy pręcik.
Rezerważ to technika, w której zabezpiecza się kilkoma warstwami szelaku tę część pracy, która ma nie być wypełniona angobą. Po wyschnięciu szelaku z niezabezpieczonych fragmentów wybiera się wilgotną gąbką glinę na głębokość 1-2mm i w to zagłębienie wprowadza angobę. Szelakowego zabezpieczenia nie trzeba usuwać, ponieważ spala się ono podczas wypalania przedmiotu. 
Szablon to inny sposób zabezpieczenia powierzchni przed pokryciem angobą: wycięty z papieru (najlepiej gazety) wzór po zwilżeniu wodą przykłada się na powierzchnię gliny - wilgoć działa tu jak klej. Na całą pracę (łącznie z szablonem) płaskim pędzlem nakłada się angobę. Po lekkim przeschnięciu szablon się podważa (np. skalpelem) i odkleja, uważając, aby nie naderwać warstwy farby przy jego brzegach. Poangobowaną powierzchnię można oczywiście dodatkowo wydrapać (sgraffito).
*Biżuterię z elementami ceramicznymi już pokazywałam wśród "Sznurkowych opowieści"
